Savaşın Soğuk Gölgesinde

 Savaşın Soğuk Gölgesinde

Sessizliğe gömülmüş yüreğim, Savaşın soğuk gölgesinde soluk alırken, Kocamın gözlerinde kayboldu umutlarım, Yıldızlar bile sustu, gözyaşlarıma karışırken.

Gözlerimde biriken yıkımın izleri, Yüreğimde açılan derin yaralar, Bu savaşın acımasız pençelerinde, Kırık bir ruhun parçaları savrulur sokaklarda.

Gökyüzü gri, toprak kıpkırmızı, Acılarla boyandı her bir mevsim, Savunduğu vatan uğruna, Kocam toprak oldu, karanlıkların arasında.

Evimiz sessiz, yatak boş kaldı, Gözlerimde süzülen hüzün bir türlü dinmedi, Sokaklarda yankılanan top sesleri, Bir kadının kalbini paramparça etti.

Düşlerimde gördüm onu, sarılmıştık, Birlikte yürürken sonsuz bahçelerde, Ama şimdi sadece anılar kaldı geri, Ve acının gölgesi sarmış etrafımı derinde.

Güneş bile kıskanırken mutluluğumuzu, Şimdi bulutlar örtmüş gökyüzünü, Ve ben burada yalnızım, sessizce ağlarken, Bu savaşın acı gerçeğiyle yüzleşmeliyim.

Korku ve umutsuzluk kalbimi sardı, Gülüşler unutuldu, sevinç solgun bir iz, Ama yine de yaşamak zorundayım, Çünkü aşkımızın anısı burada hala içimde iz.

Savaşın soğuk gölgesinde kaybolan kadınım, Karanlık bir dünyada yalnızlıkla savaşan, Ama hiçbir zaman unutmayacağım, Sevgilimizin kahramanlıkla dolu son anılarını.