Zaman Akıyor

Bir zamanlar, kıymet bilmeyen bir adam vardı,
Zamanı elinde kum taneleri gibi akıp gitti,
Oysa onun farkında bile değildi.
Hayatı çabuk harcadı, iz bırakmadan göçtü gitti.

Bir güneş doğdu, umutla açıldı güller, Ama o geçti gözlerinin önünden hızla. Sevgiyi, dostluğu, anıları kaçırdı, Hep aceleyle bir sonraki güne koştu.

Bahar gelir, aşkın renkleriyle gelir, Ama o neşesini bulamadı, geçti gitti. Yazın sıcak esintisi tenine değer, Ama o onu bile hissetmedi, geçti gitti.

Sonbahar yaprakları dans eder rüzgarla, Ama o dansa katılmadı, geçti gitti. Kışın beyaz örtüsü düşer yavaşça, Ama o onu bile görmedi, geçti gitti.

Hayatın değerini fark etmek için çok geç oldu, Zaman elinden kayıp gittiği anda anladı. İşte o zaman anılar geldi aklına, Ama geri dönüş yoktu, geçmişti o fırsatlar.

Dostları, sevdikleri kederle doldu, Oysa zaman onlara daha çok vakit vermişti. Güzel anılar, mutlu anlar paylaşılmamıştı, Ve o zaman geldi, hayattan sessizce göçtü.

Ey insanlar, zamanın değerini bilin, Onu çabuk harcamayın, anılarla doldurun. Sevdiklerinize vakit ayırın, gülümseyin, Hayata iz bırakın, unutulmaz bir öykü yazın.

Çünkü zaman akıp gider, durmaz hiçbir yerde, Ve ne kadar geçmişe dönsem de, geri getiremem. O adamın hikayesi bir uyarıdır bize, Zamanı değerlendirin, hayata iz bırakın siz de.